Ieder kwartaal doet de HLG groep een conditietest. Dit wordt gedaan in de vorm van een cross in het Panbos. Er zijn twee afstanden: een korte ronde van 4 km en een lange route waarbij de korte route twee keer wordt gelopen met een tussenstuk van 600 meter. Juist ja, de lange route is 8,6 km.
De cross heet de 'HOP cross' en ik heb geen flauw idee waarvan dit de afkorting is. Wat best opmerkelijk is want ik loop toch alweer vanaf 2006 mee met de HLG en dus ook met de HOP cross, mijn 10e keer had ik alweer een dik jaar geleden.
Leo Wijs en Rita Rutgers zijn alweer jaren de twee mensen die 's morgens in alle vroegte het parcours uitzetten. Daarna schieten ze de crosslopers weg door heel ferm 'Klaarrrr... AF!' te roepen.
Bij aankomst bij het Panhuys, waar gefinisht wordt, staat het tweetal met stopwatch en schrijfpapier om de namen, leeftijden en tijden op te schrijven van de uitgeputte lopers en loperessen.
De beste tijden komen op een groot houten bord te hangen in het Panhuys waarbij iedere prestatie nostalgisch, en daardoor weer helemaal hip and happening, handgeschreven op een klein kaartje voor het nageslacht wordt vastgelegd. Dit bord is de vereeuwiging van de vergankelijkheid want een onrustbarend aantal beste prestaties stamt van vóór het millennium.
Als een HLG'er een mooi rond aantal keren heeft meegelopen, bijvoorbeeld 10 keer of 25 keer, maar 100 keer heb ik ook al meegemaakt, wordt het parcours voor de persoon in kwestie een symbolisch stuk korter gemaakt.
De jubilarissen mogen dan maar liefst een meter voorbij de startlijn klaar gaan staan! Dit lijkt een minuscuul klein stukje, maar het psychologisch effect op de jubilaris mag niet onderschat worden.
Na afloop krijgt de jubilaris een heuse medaille en iedere keer is het weer ontroerend hoe blij de collega HLG'ers zijn met dit simpele stukje eremetaal. Als een echte Olympiër wordt door sommigen zelfs gebeten op de medaille tijdens het fotomoment.
Dit keer waren Regine en Watze aan de beurt voor deze 'special treatment'. En wat hebben ze ervan genoten, als een kind zo blij waren ze met hun medailles (zie de foto hiernaast).
Je zult je afvragen wat is nu nut en noodzaak van zo'n cross? Behalve het conditiemetende gegeven is dat vooral het laatst genoemde psychologische effect van de medaille, dat je, ongeacht de snelheid waarmee je loopt, toch nog op je oude dag een medaille kunt verdienen, simpelweg door braaf iedere keer mee te doen!
Naam | Tijd | Leeftijd | |
1 | Kees Jansen | 21.47 | 67 |
2 | Eline Veder | 23.14 | 34 |
3 | Rita Verduin | 23.22 | 54 |
4 | Gemma van Eysden (p.r.) | 23.26 | 53 |
5 | Ria van Arkel | 23.43 | 55 |
6 | Margreet Gooyer | 24.42 | 50 |
7 | Marleen v.d. Wouw | 25.06 | 55 |
8 | Mariet Vlooswijk | 27.07 | 67 |
9 | Bas Duykers | 29.35 | 41 |
10 | Gerrie van Hamersveld | 29.43 | 60 |
11 | Regine Bautz (10e keer) | 30.46 | 57 |
12 | Diny Zoetbrood | 32.35 | 74 |
13 | Jan Zellenrath | 32.35 | 63 |
14 | Jan Vlooswijk (geblesseerd) | 40.07 | 69 |
15 | Ankie Mol | 42.47 | 78 |
1 | Watze de Vries (10e keer) | 44.48 | 56 |
2 | Bert Berends | 45.11 | 58 |
3 | Norma van Rij (p.r.) | 46.03 | 52 |
4 | Charles Laurey | 47.04 | 59 |
5 | Wilco Machielse | 52.32 | 66 |
6 | Richard Westerhof | 53.27 | 53 |